Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Sic transit...

«Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον...»

σως τ πάντα -ετελς- ν πωληθον,
σὲ κάποιο γυφτοπάζαρο χύδην ρριμένα.
σως α μνμαι -τελικς-  ν᾿ κυρωθον,
Μέσα σ᾿ μβλήματα στν σύγχισιν χαμένα.
σως ο χοι νς χορδου βιολιο,
Μιᾶς παλις σφύρας ο μάταιοι ο κτῦποι,
Τὸ χανον βλέμμα νς κομμένου κεφαλιο,
μιᾶς κούκλας ν μς σέρν μς τν λύπη.
σως ατ πο κάποτ᾿ εχαμ᾿ γαπήσει,
νὰ καταλήξουν τρόπαια βεβήλου μεταπράτου.
Φωνὲς βουβὲς -πιὰ- πο μς εχαν βαυκαλίσει,
Βγαλμένες ἀπ᾿ τν κόσμο τ᾿ οράτου.

Ἀθῆναι. Βοτανικός. Γυφτοπάζαρον. Κυριακή, τῇ 7ῃ Φεβρουαρίου 2016 μ.Χ. ἤ, 6016 Ἔτους Φωτισμοῦ. 
«Τεσσαράκοντα ἔτη τεκτονικῆς προσφορᾶς»
Πλακέτα. Ἥμισυ εὐρῶον νόμισμα. ...«Ἀκατέβατα»!



2 σχόλια:

  1. αυτά τα ελάχιστα που αναδύθηκαν μέσα από τον κόσμο του αοράτου και αγαπήσαμε και μας αγάπησαν και ενωθήκαμε σε υπόσταση μια, κανένας γυφτοπραματευτής και μεταπράτης δεν μπορεί να τα σβήσει από τη μνήμη. Μαζί με αυτά υπάρχουμε στον Αιώνα πολύ μακριά από το εφήμερο βασίλειο των αργυραμοιβών της εφήμερης
    ύπαρξης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή