Ὁ κ. Βιλιβάλδος Κώχ (1827-1905). Ἕνας Ἑταῖρος μακρὰς θητείας...

Ὁ Journeyman! Ἴσως ἡ πιὸ ἐνδιαφέρουσα μορφὴ τοῦ ἀρχαίου Συντεχνιακοῦ «Τεκτονισμοῦ».
Ἔχων περατώσῃ τὴν περίοδον μαθητείας του παρὰ τῇ Συντεχνίᾳ κάποιου Meister (Μαΐστορος), ἔχει δύο ἐπιλογάς.
Κατὰ τὴν πρώτην, παραμένει ἐντὸς τῆς «μητρικῆς» του Συντεχνίας, ἐργαζόμενος ὑπὸ τὸ σύνηθες καθεστὼς προστασίας. Ὕπνος, φαγητόν, ἔνδυσις, ἐργαλεῖα καὶ μηνιαία μισθοδοσία.
Κατὰ τὴν δευτέραν, ἐφοδιάζεται δι᾿ εἰδικοῦ «διαβατηρίου» ὑπογραφομένου ὑπὸ τοῦ Μαΐστορος καὶ περιοδεύει ἀπὸ τόπου εἰς τόπον προσκολλώμενος εἰς ἄλλας Συντεχνίας, λαμβάνων ΗΜΕΡΗΣΙΑΝ ἀντιμισθίαν («μεροκάματον»).
Δι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ Ἀγγλοσάξωνες τὸν ἀπεκάλεσαν Journeyman (ἡμερήσιον). Ἐκ τοῦ γαλλικοῦ journée, προερχόμενον ἐκ τοῦ ὅρου τῶν ῥωμαϊκῶν Collegiorum: Diurnus (Αrtifex), ἤτοι Καθημερινὸς (Τεχνίτης).
Ὁ Journeyman δὲν ἀπελάμβανε τὴν θαλπωρὴν τῆς Συντεχνίας του βεβαίως, ἀλλὰ ἐνεπλούτιζε τὴν τέχνην του διὰ νέων ἐμπειριῶν, μανθάνων ὅσα ἠδύνατο -ἤ τοῦ ἐπετρέπετο νὰ μάθῃ-, ἐκ τῶν τεχνικῶν καὶ τῶν τεχνιτῶν ἄλλων Συντεχνιῶν.
Ἠδύνατο νὰ παραμείνῃ διὰ βίου Journeyman, ἤ -ἀφοῦ καταθέσῃ ἀριστοτεχνικὸν δοκίμιον εἰς κάποιαν Συντεχνίαν-, νὰ καταστῇ Μαΐστωρ (Διδάσκαλος), δυνάμενος πλέον νὰ συγκροτήσῃ αὐτοτελὲς σχῆμα διὰ τῆς προσλήψεως καὶ ἐκπαιδεύσεως ἄλλων μαθητευομένων τεχνιτῶν.
Πρόκειται διὰ πολὺ σπουδαῖον θεσμόν, ὁ ὁποῖος συνετέλεσε τὰ μέγιστα εἰς τὴν ἀνταλλαγὴν γνώσεων -καὶ κυρίως ἐμπειριῶν- μεταξὺ τῶν Συντεχνιῶν.
Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὸν σύγχρονον «Θεωρητικὸν Τεκτονισμόν», θὰ ἠδύνατο νὰ ἐπαναφερθῇ «συμβολικῶς» ὁ θεσμός, διὰ τῆς καθιερώσεως μιᾶς μορφὴν περιοδειῶν τῶν Ἑταίρων εἰς ἄλλας στοὰς πρὸ τῆς ἀνόδου των εἰς τὸ Μ.: Δῶμα.
Ὁ Ἑταῖρος ποὺ ἔχει διατελέσῃ συνεπὴς Μαθητής καὶ ἔχει «περάσῃ» εἰς τὸν κατεχόμενον βαθμὸν χωρὶς γνωστικὰ κενά, δύναται νὰ ἀξιολογήσῃ καὶ νὰ «μεταφέρῃ» τὸ «κλίμα» ἄλλων στοῶν εἰς τὴν μητρικὴν του, ἔχων μιὰν καλυτέραν προσλαμβάνουσαν ἔναντι τοῦ Μαθητοῦ, χωρὶς πάλιν νὰ δύναται νὰ λάβῃ γνῶσιν τῶν στενῶς «ἐσωτερικῶν» θεμάτων τοῦ Μ.: Δώματος τῆς «φιλοξενούσης» αὐτὸν Στοᾶς.

Η ΕΙΚΩΝ:
Σελὶς ἐκ διαβατηρίου (Wanderbuch) τοῦ Journeyman τῆς Συντεχνίας τῶν Σχοινοποιῶν Wilibald Koch. Πρόκειται δι᾿ ἕνα τεῦχος ἐξ 75 σελίδων, ὅπου περιγράφονται αἱ μετακινήσεις του. Τὸ «διαβατήριον» περεδίδετο εἰς τὸν Μαΐστορα ποὺ τὸν προσελάμβανε καὶ παρελαμβάνετο κατὰ τὴν ἀποχώρησιν. Ὁ Μαΐστωρ πέραν τῶν τυπικῶν ἐγγραφῶν ἠδύνατο νὰ καταχωρήσῃ καὶ προσωπικὰς του ἐκτιμήσεις περὶ τὴν προσωπικότητα καὶ τὰς ἐργασιακὰς δεξιότητας τοῦ Journeyman.
Ἐκδοῦσα ἀρχὴ τοῦ «διαβατηρίου» ἦτο τὸ Βασίλειον τῆς Βυρτεμβέργης (!) καὶ μετὰ τὸ πέρας τῆς ὀκταετοῦς περιοδείας (1845-1853) τοῦ herr Koch εἰς 110 πόλεις τῆς Γερμανίας, τῆς Αὐστροουγγαρίας καὶ τῆς Ἑλβετίας, κατασκευάζοντος χιλιόμετρα σχοινιοῦ, αὐτὸ παρέμενεν εἰς χείρας του.

 

ΜΟΥΣΙΚΗ:
Der Wanderer (Ὁ Περιπλανώμενος). Χορωδιακὸν τοῦ Friedrich Silcher.
https://www.youtube.com/watch?v=EjBJpVPdpz0