Ἡ ὑποκρισία τῶν κρινόντων.

 

Ὅταν ὁ κρ.: ἀδ.: Χάρρυ Τρούμαν 33, ἀνέλαβε τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 1945 ὡς 33ος Πρόεδρος τῆς Μεγάλης Δημοκρατίας τῶν ΗΠΑ, ὁ Πόλεμος εἰς τὴν Εὐρώπην ἐπερατοῦτο καὶ ἤδη ὁ σοβιετικὸς ἑταῖρος εἶχε λάβει θέσιν ἐπὶ τῆς τραπέζης τοῦ γεύματος τῶν ἐπινικίων, φέρων εἰς τὸν λαιμὸν τὴν πετσέταν καὶ κρατών τὰ ἀμερικανικῆς κατασκευῆς καὶ προελεύσεως μαχαιροπήρουνα, καταβροχθίζων γερμανικά, πολωνικά, βαλτικά, ῥουμανικὰ καὶ ἄλλα ἐδάφη καὶ λαούς.
Ὅμως ὁ Ἀμερικανὸς στρατιώτης, ὁ Ἀμερικανὸς φορολογούμενος, ἐκαλοῦντο «ὑπὸ τῆς Ἱστορίας» νὰ ἐκκαθαρίσουν τὴν κόπρον τῆς Ἀνατολῆς, μαχόμενοι περαιτέρω κατὰ τοῦ κτηνώδους στρατοκρατικοῦ μηχανισμοῦ τῆς Ἰαπωνίας.
Κατὰ τὴν ἄποψιν τῶν λογῆς καὶ γνωστῶν «ἀνθρωπιστῶν», αἱ ΗΠΑ ὄφειλον, χρωστάγανε νὰ ποῦμε, πέραν 420.000 νεκρῶν μέχρι τὸ 1945, νὰ προσφέρουν κι ἄλλο «κρέας» προκειμένου νὰ κλείσῃ τὸ δεύτερον ἀδηφάγον τέρας, τὸ ἰαπωνικὸν, τὸ αἱμοσταγές στόμα του.
Ἄν ἕνα ἄθλιον νησάκι ὡς ἡ Ἰβοζίμα μὲ ἕναν βράχον σὰν τὸ Γιβραλτάρ, «ἔφαγε» 26.000 Ἀμερικανοὺς ἐντὸς ἑνὸς μηνός, θέλει ἁπλὴν ἀριθμητικὴν διὰ νὰ καταλάβωμε ποῖος θὰ ἦτο ὁ λογαριασμὸς διὰ τὰ ὑπόλοιπα ἑκατοντάδες νησιὰ τοῦ Ἰαπωνικοῦ Ἀρχιπελάγους...
Κι ἐνῷ κατὰ τὸν πόλεμον αὐτόν, ὅπως καὶ εἰς κάθε ἄλλον πόλεμον, οὐδεὶς ποτὲ διενοήθη νὰ κατηγορήσῃ ἡγέτην ἐπειδὴ αὐτὸς χάριν τῆς νίκης καὶ τῆς οἰκονομίας τῶν ἐνόπλων πολιτῶν του, ἔκαμε χρῆσιν ΟΠΟΙΟΥ μέσου τοῦ παρέσχον οἱ «ἐπιστήμονες τοῦ ὀλέθρου», ὁ Πρόεδρος καὶ κρ.: ἀδ.: Χάρρυ Τρούμαν λοιδωρεῖται ὑπὸ τῶν πάντων σχεδὸν ἐπειδὴ ἐπέλεξε νὰ «κλείσῃ» τὸν πόλεμον, ἀνοίγοντας συνάμα τὴν Νέαν Ἐποχήν, ἀνήμερα τῆς Μεταμορφώσεως ( ! ) τοῦ Σωτῆρος τὸν Αὔγουστον τοῦ 45.
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ 1:
Ὁ ἀδ.: Χάρρυ Τρούμαν ἔχασε τὰς ἐπομένας ἐκλογάς ἔναντι τῶν Ῥεπουμπλικανῶν, ἐπειδὴ οἱ ἐξοπλιστικοὶ κολοσσοὶ τῶν ΗΠΑ ἐξηγριώθησαν πρὸ τοῦ καινοφανοῦς φαινομένου τῆς μεταπολεμικῆς μειώσεως τῶν ἐξοπλισμῶν, ἀποτέλεσμα τῆς Πυρηνικῆς Εἰρήνης...
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ 2:
Ὁ Ὁ ἀδ.: Χάρρυ Τρούμαν, παραμένει ἕνα ἐκ τῶν πλέον μισητῶν προσώπων διὰ τὸν «προοδευτικὸν» Ἕλληνα, ὡς βασικὸς συντελεστὴς τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ (λεγόμενος) Ἐμφύλιος Πόλεμος ἐτερματίσθη μόνον ἕξι ἔτη μετὰ τὴν πτῶσιν τοῦ Βερολίνου, στερήσας τὴν δυνατότητα εἰς «κάποιους» τῆς διαπράξεως κι ἄλλων ἐκ τῶν γνωστῶν «ἡρωισμῶν»...
Ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀναπαύῃ ὅπου κι ἄν βρίσκεται, μαζὶ μὲ τὴν ψυχούλα ἐκείνου τοῦ νταῆ ναυάρχου τῆς Ἀγγλίας, τοῦ καπετάν Κοδριγκτῶνος.
Κι ἄς λένε μερικοὶ ὅ,τι κατεβάζει ἡ γκλάβα τους...
ΜΟΥΣΙΚΗ:
«Μπούμ!» μὲ τὸν Charles Trenet.
https://www.youtube.com/watch?v=p0KWyWwVp0E