Ἠθικὴ καὶ Αἰσθητική.

Ὁσάκις ἡ ἀδυναμία, ἡ ἐφεκτικότης, ἡ ἐπανάπαυσις, δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ ἀκολουθήσωμε τὴν φωνὴν τῆς Ἠθικῆς, ἔρχεται ἡ Αἰσθητικὴ νὰ προφυλλάξῃ τὴν ἀξιοπρέπειάν μας, δεδομένου ὅτι τὸ ἄηθες σπανίως τυγχάνει ΚΑΙ αἰσθητικῶς ἀποδεκτόν.
Ἄν πάλιν ὁμοῦ πρὸς τὴν χαλαρὰν ἀντίληψιν περὶ τὴν Ἠθικήν, στερούμεθα ΚΑΙ αἰσθητικοῦ αἰσθητηρίου, τότε μᾶς μένει ἕνα πρᾶγμα. 
Αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ Ἡράκλειτος:
«Ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι...».
Κοινῶς, «ἄντε νὰ πνιγῇς»...