Ἕνα ὀνειρόδραμα.

Εἶχον τὴν τύχην νὰ πηγαίνω σχολεῖον ἐπὶ μιᾶς ἄλλης ἀντιλήψεως περὶ τὴν Παιδείαν ἐκ μέρους τῶν κυβερνώντων.
Οἱ τότε «ἀντιδραστικοὶ» κυβερνῆται μας, ἐθεώρουν ὅτι ἔπρεπε νὰ μᾶς ἀναγκάζουν νὰ μαθαίνωμε διάφορα «ἄχρηστα» πράγματα, προκειμένου ὁ νοῦς μας νὰ μὴν ἀπασχολῆται μὲ ἄλλα «χρήσιμα» καὶ ...«ἐπαναστατικά».
Εἰς τὴν 2αν Κλασσικοῦ Λυκείου, εἰς τὴν «νεκρή» γλῶσσαν τῶν Λατινικῶν, ἐδιδάχθημεν -τότε- τὸ «Ἐνύπνιον τοῦ Σκιπίωνος» (Somnium Scipionis), ἔργον τοῦ Μάρκου Τυλλίου Κικέρωνος.
Ἦτο ἕνα «ὀνειρόδραμα».
Τὸ 148 π.Χ. ὁ νεαρὸς χιλιάρχος Σκιπίων Αἰμιλιανός, δύο χρόνια πρὸ τῆς Ἁλώσεως τῆς Καρχηδόνος, ἐπισκέπτεται τὸν σύμμαχον τῆς Ῥωμαϊκῆς Δημοκρατίας, βασιλέα τῆς Νουμιδίας Μασανάσην.
Ἐκεῖ, μιὰν μαγικὴν βραδιάν, ὑπὸ τὸν καθαρὸν ἀφρικανικὸν ἀστερόεντα οὐρανόν, βλέπει εἰς ὅραμα τὸν παπποῦ του Σκιπίωνα τὸν Ἀφρικανόν, ὁ ὁποῖος τὸν ξεναγεῖ εἰς τὸ νεοπλατωνικὸν στερέωμα τῶν μαγικῶν συλλήψεων τῆς πορείας τῶν ψυχῶν πρὸς τὴν «καταστέρωσιν», τῆς ὀμορφιᾶς τῆς ἁρμονίας τῶν οὐρανίων σφαιρῶν καὶ τῶν ἁπλῶν κανόνων μιᾶς ζωῆς ἀφιερωμένης εἰς τὴν ἀγαθότητα καὶ τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν Πατρίδα, ὡς ἑνὸς τόπου προσωρινῆς ἐγκαταβιώσεως τοῦ πολυτιμωτέρου στοιχείου τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, προτοῦ αὐτὸ ἑνωθῇ πρὸς τὴν Μεγάλην Συλλογικὴν Ψυχήν.
Ὅλα αὐτὰ τὰ εἶχον σχεδὸν λησμονήσει, προτοῦ μυηθῶ εἰς τὰ Τεκτονικὰ Μυστήρια.
Ἔκτοτε, ἡ τεκτονικὴ μου συνείδησις μὲ ἔχει ὁδηγήσῃ εἰς μίαν διαρκῆ μελέτην τοῦ «Ἐνυπνίου», κατὰ τρόπον ὁ ὁποῖος μὲ πείθει ὅτι -ὄντως- ὁ Τεκτονισμὸς δὲν ξεκινᾷ τὸ 1717 μ.Χ.
Τὸ «Ἐνύπνιον» ὑπὲρ πᾶν ἄλλον, ἀποτελεῖ ἕνα πράγματι ὀνειρικὸν ἀριστούργημα, τοῦ ὁποίου τὸ μεγαλεῖον δὲν μπορεῖς νὰ τὸ προσεγγίσῃς, ἄν δὲν σταθῇς μιὰν βραδιὰν σ᾿ ἕναν ἑρημικὸν τόπον, ἀφήνοντας τὴν φυσικὴν σου ὅρασιν νὰ περιπλανηθῇ εἰς τὸν ἀστερόεντα οὐρανόν.
Νιώθω τυχερὸς ὁσάκις κατὰ τὰς συνεδρίας τῆς Στοᾶς μου, ὁ οὐρανὸς τοῦ Ναοῦ μας μὲ τὰ ψεύτικα ἀστέρια του, ζωντανεύει καὶ τὸ βλέμμα χάνεται πέρα ἀπὸ αὐτὸν, εἰς ἕνα κόσμον διαρκοῦς ἐπαναγωγῆς τῶν ψυχῶν ἀπὸ τοῦ «κόσμου τούτου» εἰς τὰς σφαίρας τῶν Πλανητικῶν Κυρίων καὶ τοὔμπαλιν...
ΜΟΥΣΙΚΗ:
«Somnium Scipionis», Κ. 126 Τοῦ ἀδ.: Β.Α. Μότσαρτ.
Δραματικὴ Μονόπρακτος Σερενάτα.
Ἐγράφη εἰς ἡλικίαν 15 ἐτῶν καὶ ἀφιερώθη ἀργότερον εἰς τὸν «μαικήνα» του Ἀρχιεπίσκοπον-Κόμητα Κολλορέδο.
https://www.youtube.com/watch?v=zB8MzJbGd9s